dinsdag 30 september 2008
ik wil frieten vant frietkot!
Djebale!
Terwijl jullie al van het geweldige Belgische herfstweer genieten, zit Aaike nog steeds vollenbak in de zon, olé!! Allé, ik moet eerlijk zijn, het regenseizoen is hier alleszins wel definitief begonnen. Af en toe word ik 's nachts wakker van een oorverdovend lawaai: de regen. 2 weken geleden had het 's nachts zo hard geregend dat bij de tijd dat ik opstond, er een 5 cm water in mijn slaapkamer stond. Want rarara, Aaikes kamer is het laagste punt van het hele huis (dat bestaat uit 2 slaapkamers, een living, een keuken en een badkamer). Sommige mensen trekken zoon dingen toch echt aan hè.
Vandaag is het feestdag hier in Oeganda, werkelijk een beetje een heel vreemde feestdag. Het zit zo: als een moslim gisterenavond de maan kon zien, dan was het vandaag feestdag... Dus joepie, de maan was zichtbaar, iedereen gelukkig, niemand moet werken vandaag (ook al is maar 15% van de Oegandese bevolking moslim :) )
en dit terwijl ik eigenlijk kei veel werk heb nu, verdomme, nu wilt ne mens is werken...
Ahja, nu heb al een heel week gelet op de minirokjes hier in Oeganda en guess what: ik heb er nog geen 1 gezien. Niemand draagt dat hier, dus die minister wil eigenlijk iets verbieden wat helemaal ni van toepassing is. Hoe zit het eigenlijk met onze regering? Bakken ze er ondertussen al iets van?
Zaterdag vertrek ik naar Mombasa, Kenya, voor de 'banana conference 2008', een conferentie dus waar bananenmensen over de hele wereld naartoe komen. Ik zal daar een weekje vertoeven, terwijl Jacob bij mijn planten blijft. Ik hoop dat ik er veel zal leren over banaantjes!
Jochem, ge gaat mij zeker nog horen dan als ge mij kunt helpen met mac en tante ak, iedereen zegt me dat excel best wel leuk en vooral superhandig is maar ze moeten mij toch allemaal nog overtuigen van hun gelijk vrees ik :)
en voor Nasrien: ge weet dat ik normaal ni graag frieten eet vant frietkot hè, maar verdomme, ik heb de laatste dagen echt een enorme goesting daar in :)
Tot schrijfs!!
Terwijl jullie al van het geweldige Belgische herfstweer genieten, zit Aaike nog steeds vollenbak in de zon, olé!! Allé, ik moet eerlijk zijn, het regenseizoen is hier alleszins wel definitief begonnen. Af en toe word ik 's nachts wakker van een oorverdovend lawaai: de regen. 2 weken geleden had het 's nachts zo hard geregend dat bij de tijd dat ik opstond, er een 5 cm water in mijn slaapkamer stond. Want rarara, Aaikes kamer is het laagste punt van het hele huis (dat bestaat uit 2 slaapkamers, een living, een keuken en een badkamer). Sommige mensen trekken zoon dingen toch echt aan hè.
Vandaag is het feestdag hier in Oeganda, werkelijk een beetje een heel vreemde feestdag. Het zit zo: als een moslim gisterenavond de maan kon zien, dan was het vandaag feestdag... Dus joepie, de maan was zichtbaar, iedereen gelukkig, niemand moet werken vandaag (ook al is maar 15% van de Oegandese bevolking moslim :) )
en dit terwijl ik eigenlijk kei veel werk heb nu, verdomme, nu wilt ne mens is werken...
Ahja, nu heb al een heel week gelet op de minirokjes hier in Oeganda en guess what: ik heb er nog geen 1 gezien. Niemand draagt dat hier, dus die minister wil eigenlijk iets verbieden wat helemaal ni van toepassing is. Hoe zit het eigenlijk met onze regering? Bakken ze er ondertussen al iets van?
Zaterdag vertrek ik naar Mombasa, Kenya, voor de 'banana conference 2008', een conferentie dus waar bananenmensen over de hele wereld naartoe komen. Ik zal daar een weekje vertoeven, terwijl Jacob bij mijn planten blijft. Ik hoop dat ik er veel zal leren over banaantjes!
Jochem, ge gaat mij zeker nog horen dan als ge mij kunt helpen met mac en tante ak, iedereen zegt me dat excel best wel leuk en vooral superhandig is maar ze moeten mij toch allemaal nog overtuigen van hun gelijk vrees ik :)
en voor Nasrien: ge weet dat ik normaal ni graag frieten eet vant frietkot hè, maar verdomme, ik heb de laatste dagen echt een enorme goesting daar in :)
Tot schrijfs!!
woensdag 24 september 2008
eindelijk onderzoek doen
piep iedereen,
tis hier heel erg druk geweest en er was vooral geen internet te vinden in heel oeganda, dus het heeft eventjes geduurd. zo, wat is er ondertussen allemaal gebeurd? Vanaf volgende week begin met mijn plantjes te werken, samen met Jacob. Jacob is een Oegandees die we gisteren gerecruteerd hebben om voor mij te komen werken (haha, da klinkt zo vreselijk officieel). als ik dan terug naar België ga, zal hij hier mijn werk verderzetten tot het einde van het experiment.
Sebastien, mijn Belgische begeleider, is zondagavond aangekomen om mij te controleren. We zijn alles hier aant regelen en het komt allemaal in orde. ondertussen heb ik ook een paar lessen excel gehad, eikes, wat haat ik excel. (Sigje, zou gij eens kunnen zoeken achter een handleiding van excel mac 2008 voor als ik terug thuis ben, of vraag het eens aan den ben...) Vanaf nu zal de tijd hier zeker super snel gaan en moet ik heeeeeeel hard werken :) gisteren is er ook een burundees en een andere duitser aangekomen, oh mijn god, research is zo'n mannenwereldje.
ik stuur deze week nog fotos op, internet zou morgen terug helemaal snel genoeg zijn.
Met dank aan Yann de Mey, die mij dit leuke verhaaltje heeft doorgestuurd:
In het Afrikaanse land Oeganda gebeuren te veel verkeersongevallen omdat chauffeurs afgeleid worden door vrouwen in minirok. Daarom vindt de minister van Ethiek en Integriteit dat het verleidelijke kledingstuk verboden moet worden.
Onzedelijk
Volgens Nsaba Buturo is het dragen van een minirok te vergelijken met naakt rondlopen. Onzedelijkheid is strafbaar, aldus de minister, die hoopt dat zijn idee juridisch uitvoerbaar is. Dat schrijft de Britse nieuwszender BBC.
Moeders en dochters
Volgens Buturo is het lastig om op de weg te letten als iemand naakt rondloopt. "Als je dat ziet ga je op iemands make-up letten in plaats van op de weg", zei hij tegen een groep journalisten. "Je kunt tegenwoordig moeders en dochters niet meer uit elkaar houden; ze lopen allemaal halfnaakt rond." (tdb)
tis hier heel erg druk geweest en er was vooral geen internet te vinden in heel oeganda, dus het heeft eventjes geduurd. zo, wat is er ondertussen allemaal gebeurd? Vanaf volgende week begin met mijn plantjes te werken, samen met Jacob. Jacob is een Oegandees die we gisteren gerecruteerd hebben om voor mij te komen werken (haha, da klinkt zo vreselijk officieel). als ik dan terug naar België ga, zal hij hier mijn werk verderzetten tot het einde van het experiment.
Sebastien, mijn Belgische begeleider, is zondagavond aangekomen om mij te controleren. We zijn alles hier aant regelen en het komt allemaal in orde. ondertussen heb ik ook een paar lessen excel gehad, eikes, wat haat ik excel. (Sigje, zou gij eens kunnen zoeken achter een handleiding van excel mac 2008 voor als ik terug thuis ben, of vraag het eens aan den ben...) Vanaf nu zal de tijd hier zeker super snel gaan en moet ik heeeeeeel hard werken :) gisteren is er ook een burundees en een andere duitser aangekomen, oh mijn god, research is zo'n mannenwereldje.
ik stuur deze week nog fotos op, internet zou morgen terug helemaal snel genoeg zijn.
Met dank aan Yann de Mey, die mij dit leuke verhaaltje heeft doorgestuurd:
Oeganda wil minirok weg wegens te gevaarlijk
In het Afrikaanse land Oeganda gebeuren te veel verkeersongevallen omdat chauffeurs afgeleid worden door vrouwen in minirok. Daarom vindt de minister van Ethiek en Integriteit dat het verleidelijke kledingstuk verboden moet worden.
Onzedelijk
Volgens Nsaba Buturo is het dragen van een minirok te vergelijken met naakt rondlopen. Onzedelijkheid is strafbaar, aldus de minister, die hoopt dat zijn idee juridisch uitvoerbaar is. Dat schrijft de Britse nieuwszender BBC.
Moeders en dochters
Volgens Buturo is het lastig om op de weg te letten als iemand naakt rondloopt. "Als je dat ziet ga je op iemands make-up letten in plaats van op de weg", zei hij tegen een groep journalisten. "Je kunt tegenwoordig moeders en dochters niet meer uit elkaar houden; ze lopen allemaal halfnaakt rond." (tdb)
18/09/08 07u18
oh jee, ik zal hier maar wat opletten dus...
oh jee, ik zal hier maar wat opletten dus...
vrijdag 12 september 2008
mijn vriendjes
Dit zijn de mensen waar ik gewoonlijk mee optrek, van links naar rechts: Sandra, Gaby, Mahanja (of Patrick), Kato, Ikke, Benoit, Milly, Julios en Charlotte. Vinzenz is de foto aant nemen.
donderdag 11 september 2008
olubuto gunnuma
Vandaag een beetje een zwarte dag in mijn afrikaland, ik ben deze nacht wederom ziek geworden (naderhand wordt het een gewoonte). Dus nu gaat het gesprek ongeveer zoals dit:
"Nakanyike!" (mijne naam hier)
"Wanji?" (wat is er?)
"Wasuze otya?" (goeiemorgen, maar letterlijk: hoe was de nacht?)
"Kibi" (slecht)
"Lwaki?" (waarom?)
"Olubuto gunnuma..." (ik heb buikpijn)
"Ng'olabye" (oh, sorry, wat erg)
nuja, mijn spijsverteringsstelsel werkt in België ook maar half, dus hoe kon ik ooit denken dat het hier beter zou gaan?
Ik ben naderhand steeds beter in de lokale taal en dus de mensen hier hebben steeds minder geheimen voor mij (das geweldig ze...). Ze zeggen dat ik een natuurtalent ben, joepie, a boost for my selfesteem ;).
Woensdag ben ik samen met Moses (zijn achternaam is Nyine, wauw, wat een mooie naam, als we ooit een meisje krijgen, baby, dan wil ik haar Nyine noemen :) ) met een nieuw experiment gestart dat de wortelsystemen van banaan bekijkt. ik zal volgende week wat fotos ervan posten, feitelijk zijn het houten dozen met langs 1 kant doorzichtig plastiek zodat je mooie fotos kunt nemen van het wortelstelsel.
Voor de geïnteresseerden: nog wat feiten omtrent Buganda ('het volk van Oeganda'):
* negers zijn niet groot! de gemiddelde man is hier minstens een kop kleiner dan mij, das echt erg. ik denk dat het iets te maken moet hebben met malnutrition (ipv undernutrition) ofwel heb ik al jaren daar een totaal verkeerd beeld over. Mijn beste maatje op IITA, een normale werkjongen (ik denk dat hij een jaar jonger is dan mij) is 2 koppen kleiner dan mij. Hij heet Semambo en hij is echt het schattigste ding dat hier rondloopt in Oeganda. Moest hij een halve meter groter zijn... (maar geen zorgen Sigje, hij zal niet plotseling een halve meter groter worden ;) ).
* Ik heb hier nog geen uitgehongerde mensen gezien. Lokaal voedsel zoals de matooke en posho is hier in overvloed aanwezig (tja tis te zeggen, de populatie is hier wel enorm aant toenemen dus in de toekomst zal het wat anders zijn). De kwaliteit van het voedsel is hier minder goed, in de zin dat bepaalde micronutrienten niet voldoende worden opgenomen. Ik heb hier nog maar 1 geval van krop heeft gezien (jodiumtekort), dus dat gaat hier zeker de betere kant op.
* Geen honger betekent niet dat er geen armoede is. Er is enorm veel werkloosheid en meestal totaal geen gezinsplanning (dus 9 kinderen hebben is niet ongewoon).
* een mensenleven is hier niks waard. bij verkeersongevallen wordt de gewonde gewoon in de laadbak van een truck gesmeten en afgezet bij een ziekenhuis. Er is niemand die bij hem/haar blijft in de laadbak. Mensen zijn hier ook duidelijk gewoon aan sterftes en begravenissen. Sinds mijn aankomst hier hebben 2 van mijn collega's hier een familielid verloren. Het lijkt hier echt de gewoonste zaak van de wereld.
* Na verkeersongevallen zijn AIDS en malaria de grootste doodsoorzaken hier. Ondanks het feit dat de regering zijn uiterste best doet om meer informatie en voorlichting te geven, zijn er nog steeds mensen dat denken dat malaria over wordt gedragen door seks en AIDS wordt verspreid door een mug...
"Nakanyike!" (mijne naam hier)
"Wanji?" (wat is er?)
"Wasuze otya?" (goeiemorgen, maar letterlijk: hoe was de nacht?)
"Kibi" (slecht)
"Lwaki?" (waarom?)
"Olubuto gunnuma..." (ik heb buikpijn)
"Ng'olabye" (oh, sorry, wat erg)
nuja, mijn spijsverteringsstelsel werkt in België ook maar half, dus hoe kon ik ooit denken dat het hier beter zou gaan?
Ik ben naderhand steeds beter in de lokale taal en dus de mensen hier hebben steeds minder geheimen voor mij (das geweldig ze...). Ze zeggen dat ik een natuurtalent ben, joepie, a boost for my selfesteem ;).
Woensdag ben ik samen met Moses (zijn achternaam is Nyine, wauw, wat een mooie naam, als we ooit een meisje krijgen, baby, dan wil ik haar Nyine noemen :) ) met een nieuw experiment gestart dat de wortelsystemen van banaan bekijkt. ik zal volgende week wat fotos ervan posten, feitelijk zijn het houten dozen met langs 1 kant doorzichtig plastiek zodat je mooie fotos kunt nemen van het wortelstelsel.
Voor de geïnteresseerden: nog wat feiten omtrent Buganda ('het volk van Oeganda'):
* negers zijn niet groot! de gemiddelde man is hier minstens een kop kleiner dan mij, das echt erg. ik denk dat het iets te maken moet hebben met malnutrition (ipv undernutrition) ofwel heb ik al jaren daar een totaal verkeerd beeld over. Mijn beste maatje op IITA, een normale werkjongen (ik denk dat hij een jaar jonger is dan mij) is 2 koppen kleiner dan mij. Hij heet Semambo en hij is echt het schattigste ding dat hier rondloopt in Oeganda. Moest hij een halve meter groter zijn... (maar geen zorgen Sigje, hij zal niet plotseling een halve meter groter worden ;) ).
* Ik heb hier nog geen uitgehongerde mensen gezien. Lokaal voedsel zoals de matooke en posho is hier in overvloed aanwezig (tja tis te zeggen, de populatie is hier wel enorm aant toenemen dus in de toekomst zal het wat anders zijn). De kwaliteit van het voedsel is hier minder goed, in de zin dat bepaalde micronutrienten niet voldoende worden opgenomen. Ik heb hier nog maar 1 geval van krop heeft gezien (jodiumtekort), dus dat gaat hier zeker de betere kant op.
* Geen honger betekent niet dat er geen armoede is. Er is enorm veel werkloosheid en meestal totaal geen gezinsplanning (dus 9 kinderen hebben is niet ongewoon).
* een mensenleven is hier niks waard. bij verkeersongevallen wordt de gewonde gewoon in de laadbak van een truck gesmeten en afgezet bij een ziekenhuis. Er is niemand die bij hem/haar blijft in de laadbak. Mensen zijn hier ook duidelijk gewoon aan sterftes en begravenissen. Sinds mijn aankomst hier hebben 2 van mijn collega's hier een familielid verloren. Het lijkt hier echt de gewoonste zaak van de wereld.
* Na verkeersongevallen zijn AIDS en malaria de grootste doodsoorzaken hier. Ondanks het feit dat de regering zijn uiterste best doet om meer informatie en voorlichting te geven, zijn er nog steeds mensen dat denken dat malaria over wordt gedragen door seks en AIDS wordt verspreid door een mug...
maandag 8 september 2008
Sorry voor de vertraging maar ik ben een tijdje internetloos geweest. Vorige week heb ik de grootste deel van de tijd op de ssese islands gezeten. dat zijn een groep eilanden (een 84-tal) in het Victoriameer. Je neemt een boot voor 3 uur en dan kom je aan en zoek je een plaats om te slapen. we zijn dan uiteindelijk terechtgekomen in de "hornbill campsite", uitgebaat door een Duits koppel, Dicker en Tina. Het zijn 2 mensen die duidelijk veeeeel te veeeeel drugs hebben genomen in hun leven en hoogstwaarschijnlijk ergens in een trip zijn blijven hangen. Ze hielden van Bob Marley en ze droegen kleren met weed-bladeren op :) Maar ze hebben van hun kampeerplaats iets heel moois gemaakt, met een wit strand erbij en lekker eten. Het was er heel gezellig en ontspannend. Het eiland is eigenlijk een combinatie van strand en jungle. Ik ben zo stom geweest om in de jungle te gaan wandelen zonder lange broek, dus nu zijn mijn benen vol beten van God weet wat.
Wat ik bijna zeker wel ga hebben is een soort platworm, Bilharzia, die in alle stilstaande wateren in Afrika te vinden is. Het graaft zich ook in in je vlees en dan gaat het naar je lever om zich te reproduceren. Dus nu moet ik een pil nemen om de wormpjes tegen te gaan. allé, tis te zeggen, je moet 1g per 10kg lichaamsgewicht innemen dus feitelijk is het een serieuze PIL!! Maar geen nood, voor de rest ben ik kerngezond è.
Vanaf nu geen tripjes meer, want ik hoor dat jullie allemaal er een beetje verveeld mee zitten dat ik zoveel tripjes kan maken (hè Katrien en Steven...)
nieuwe fotos op picasaweb te vinden (hieronder ergens vind je de link)
Wat ik bijna zeker wel ga hebben is een soort platworm, Bilharzia, die in alle stilstaande wateren in Afrika te vinden is. Het graaft zich ook in in je vlees en dan gaat het naar je lever om zich te reproduceren. Dus nu moet ik een pil nemen om de wormpjes tegen te gaan. allé, tis te zeggen, je moet 1g per 10kg lichaamsgewicht innemen dus feitelijk is het een serieuze PIL!! Maar geen nood, voor de rest ben ik kerngezond è.
Vanaf nu geen tripjes meer, want ik hoor dat jullie allemaal er een beetje verveeld mee zitten dat ik zoveel tripjes kan maken (hè Katrien en Steven...)
nieuwe fotos op picasaweb te vinden (hieronder ergens vind je de link)
Abonneren op:
Posts (Atom)
