olubuto gunnuma

Vandaag een beetje een zwarte dag in mijn afrikaland, ik ben deze nacht wederom ziek geworden (naderhand wordt het een gewoonte). Dus nu gaat het gesprek ongeveer zoals dit:
"Nakanyike!" (mijne naam hier)
"Wanji?" (wat is er?)
"Wasuze otya?" (goeiemorgen, maar letterlijk: hoe was de nacht?)
"Kibi" (slecht)
"Lwaki?" (waarom?)
"Olubuto gunnuma..." (ik heb buikpijn)
"Ng'olabye" (oh, sorry, wat erg)
nuja, mijn spijsverteringsstelsel werkt in België ook maar half, dus hoe kon ik ooit denken dat het hier beter zou gaan?

Ik ben naderhand steeds beter in de lokale taal en dus de mensen hier hebben steeds minder geheimen voor mij (das geweldig ze...). Ze zeggen dat ik een natuurtalent ben, joepie, a boost for my selfesteem ;).

Woensdag ben ik samen met Moses (zijn achternaam is Nyine, wauw, wat een mooie naam, als we ooit een meisje krijgen, baby, dan wil ik haar Nyine noemen :) ) met een nieuw experiment gestart dat de wortelsystemen van banaan bekijkt. ik zal volgende week wat fotos ervan posten, feitelijk zijn het houten dozen met langs 1 kant doorzichtig plastiek zodat je mooie fotos kunt nemen van het wortelstelsel.

Voor de geïnteresseerden: nog wat feiten omtrent Buganda ('het volk van Oeganda'):

* negers zijn niet groot! de gemiddelde man is hier minstens een kop kleiner dan mij, das echt erg. ik denk dat het iets te maken moet hebben met malnutrition (ipv undernutrition) ofwel heb ik al jaren daar een totaal verkeerd beeld over. Mijn beste maatje op IITA, een normale werkjongen (ik denk dat hij een jaar jonger is dan mij) is 2 koppen kleiner dan mij. Hij heet Semambo en hij is echt het schattigste ding dat hier rondloopt in Oeganda. Moest hij een halve meter groter zijn... (maar geen zorgen Sigje, hij zal niet plotseling een halve meter groter worden ;) ).

* Ik heb hier nog geen uitgehongerde mensen gezien. Lokaal voedsel zoals de matooke en posho is hier in overvloed aanwezig (tja tis te zeggen, de populatie is hier wel enorm aant toenemen dus in de toekomst zal het wat anders zijn). De kwaliteit van het voedsel is hier minder goed, in de zin dat bepaalde micronutrienten niet voldoende worden opgenomen. Ik heb hier nog maar 1 geval van krop heeft gezien (jodiumtekort), dus dat gaat hier zeker de betere kant op.

* Geen honger betekent niet dat er geen armoede is. Er is enorm veel werkloosheid en meestal totaal geen gezinsplanning (dus 9 kinderen hebben is niet ongewoon).

* een mensenleven is hier niks waard. bij verkeersongevallen wordt de gewonde gewoon in de laadbak van een truck gesmeten en afgezet bij een ziekenhuis. Er is niemand die bij hem/haar blijft in de laadbak. Mensen zijn hier ook duidelijk gewoon aan sterftes en begravenissen. Sinds mijn aankomst hier hebben 2 van mijn collega's hier een familielid verloren. Het lijkt hier echt de gewoonste zaak van de wereld.

* Na verkeersongevallen zijn AIDS en malaria de grootste doodsoorzaken hier. Ondanks het feit dat de regering zijn uiterste best doet om meer informatie en voorlichting te geven, zijn er nog steeds mensen dat denken dat malaria over wordt gedragen door seks en AIDS wordt verspreid door een mug...